Ένας από τους λόγους που μαθαίνουμε ιστορία, είναι για να διδασκόμαστε από τα λάθη που σημαντικοί άνθρωποι κάνουν. Η ιστορία του 1987 στο Νταβός, με το "Mea Culpa" του Ανδρέα, είναι γνωστή. Ίσως να μην είναι τόσο γνωστό, το πως φτάσαμε στο λάθος - παραμερισμός του Κυπριακού, για την σύσφιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο Ανδρέας, σε ένα αμερικανοκεντρικό φόρουμ, πήγε να διαπραγματευτεί, μόνο με τον Παπούλια, άνθρωπο γερμανόστροφης εκπαίδευσης. Διαπραγματεύτηκε λοιπόν σε αμερικανοκεντρικό έδαφος, με αμερικανόστροφους Τούρκους διπλωμάτες, μόνος. Τελικά έχασε.
30 χρόνια αργότερα, ο Τσίπρα νόμιζε ότι διαπραγματευόταν, αναθέτοντας τον ρόλο του διαπραγματευτή, στον αμερικανόστροφο Βαφουφάκη. Και διαπραγματευόταν ουσιαστικά, με τον Γερμανικό παράγοντα, σε γερμανόφιλα φόρα, όταν έχοντας σαν χώρα λερωμένη την φωλιά μας, σε μη φίλιο έδαφος και με τακτική του chicken game που είναι καλό σε επαρχιακούς δρόμους, όχι όταν παίζεται η ύπαρξη ενός λαού.
Ο Σόιπλε, ούτε ναζί είναι, ούτε έβαλε σκοπό να μικρύνει την ΕΕ. Απλά, θέλει όλα να λειτουργούν με ISO. Και το σημαντικότερο, στη δική του λογική. Η λογική λοιπόν του γερμανικού φιλελευθερισμού, είναι ο "κοινωνικός φιλελευθερισμός", όπως δομήθηκε υπό τον όρο "ordoliberal". Δεν δέχονται την Κευνσιανή προσέγγιση των αμερικανών για την αύξηση της ζήτησης, άρα νέο χρήμα, αλλά την αύξηση της παραγωγικότητας- παραγωγής, άρα εξαγωγές. Επιπλέον, είναι πέρα από την γερμανική λογική, οι αναλύσεις περί των γεωστρατηγικών προτεραιοτήτων της Γερμανίας, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τον άμεσο γείτονα και μέχρι εκεί.
Υπάρχει στο μάρκετινγκ, μια όμορφη ιστορία, για μια εταιρεία που επιθυμούσε να επεκτείνει το εργοστάσιό της. Όμως, το διπλανό χωράφι δεν πωλούνταν, όσα χρήματα και αν πρόσφεραν. Ο ιδιοκτήτης, έναν ξεροκέφαλος γεροαγρότης, χωρίς παιδιά, δεν ενδιαφέρονταν για τα χρήματα. Σε αυτό το χωράφι γεννήθηκε, εκεί ο πατέρας του έβαζε καλαμπόκι, εκεί ο πατέρας του τον έθρεψε, εκεί ο πατέρας του τον έμαθε να αγαπά την γη. Γιατί να το παραχωρήσει στα γεράματα, για να γίνει ένα ακόμη εργοστάσιο; Τελικά, το χωράφι μεταβιβάστηκε χωρίς χρήματα και χτίστηκε μια καινούργια βιομηχανική μονάδα, που πήρε το όνομα του αγρότη και του πατέρα του. Johnson & Son.
Αν θέλαμε να διαπραγματευτούμε με τον Σόιμπλε, θα έπρεπε να του θέταμε θέματα που τον αγγίζουν. "Ordoliberal" πολιτικές ήθελε; Ας τις προσαρμόζαμε, ώστε να κερδίζαμε και μεις κάτι. Θέλεις 3% πρωτογενές πλεόνασμα; Κανένα πρόβλημα, αλλά άνοιξε λίγο την ΚΑΠ προς ώφελός μας. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Πάλι θα ξόδευε, αλλά προς κάτι που το θεωρεί σωστό. Και τα οφέλη αυτά θα ήταν διαχρονικά (ενώ τα δανεικά, άπαξ).
Αμφιβάλω αν ο Πρωθυπουργός κατάλαβε το λάθος. Ελπίζω , ότι απλά κατάλαβε, ότι κάτι είναι λάθος. Θεωρώ, ότι είναι αδύνατο να το βρει.
30 χρόνια αργότερα, ο Τσίπρα νόμιζε ότι διαπραγματευόταν, αναθέτοντας τον ρόλο του διαπραγματευτή, στον αμερικανόστροφο Βαφουφάκη. Και διαπραγματευόταν ουσιαστικά, με τον Γερμανικό παράγοντα, σε γερμανόφιλα φόρα, όταν έχοντας σαν χώρα λερωμένη την φωλιά μας, σε μη φίλιο έδαφος και με τακτική του chicken game που είναι καλό σε επαρχιακούς δρόμους, όχι όταν παίζεται η ύπαρξη ενός λαού.
Ο Σόιπλε, ούτε ναζί είναι, ούτε έβαλε σκοπό να μικρύνει την ΕΕ. Απλά, θέλει όλα να λειτουργούν με ISO. Και το σημαντικότερο, στη δική του λογική. Η λογική λοιπόν του γερμανικού φιλελευθερισμού, είναι ο "κοινωνικός φιλελευθερισμός", όπως δομήθηκε υπό τον όρο "ordoliberal". Δεν δέχονται την Κευνσιανή προσέγγιση των αμερικανών για την αύξηση της ζήτησης, άρα νέο χρήμα, αλλά την αύξηση της παραγωγικότητας- παραγωγής, άρα εξαγωγές. Επιπλέον, είναι πέρα από την γερμανική λογική, οι αναλύσεις περί των γεωστρατηγικών προτεραιοτήτων της Γερμανίας, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τον άμεσο γείτονα και μέχρι εκεί.
Υπάρχει στο μάρκετινγκ, μια όμορφη ιστορία, για μια εταιρεία που επιθυμούσε να επεκτείνει το εργοστάσιό της. Όμως, το διπλανό χωράφι δεν πωλούνταν, όσα χρήματα και αν πρόσφεραν. Ο ιδιοκτήτης, έναν ξεροκέφαλος γεροαγρότης, χωρίς παιδιά, δεν ενδιαφέρονταν για τα χρήματα. Σε αυτό το χωράφι γεννήθηκε, εκεί ο πατέρας του έβαζε καλαμπόκι, εκεί ο πατέρας του τον έθρεψε, εκεί ο πατέρας του τον έμαθε να αγαπά την γη. Γιατί να το παραχωρήσει στα γεράματα, για να γίνει ένα ακόμη εργοστάσιο; Τελικά, το χωράφι μεταβιβάστηκε χωρίς χρήματα και χτίστηκε μια καινούργια βιομηχανική μονάδα, που πήρε το όνομα του αγρότη και του πατέρα του. Johnson & Son.
Αν θέλαμε να διαπραγματευτούμε με τον Σόιμπλε, θα έπρεπε να του θέταμε θέματα που τον αγγίζουν. "Ordoliberal" πολιτικές ήθελε; Ας τις προσαρμόζαμε, ώστε να κερδίζαμε και μεις κάτι. Θέλεις 3% πρωτογενές πλεόνασμα; Κανένα πρόβλημα, αλλά άνοιξε λίγο την ΚΑΠ προς ώφελός μας. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Πάλι θα ξόδευε, αλλά προς κάτι που το θεωρεί σωστό. Και τα οφέλη αυτά θα ήταν διαχρονικά (ενώ τα δανεικά, άπαξ).
Αμφιβάλω αν ο Πρωθυπουργός κατάλαβε το λάθος. Ελπίζω , ότι απλά κατάλαβε, ότι κάτι είναι λάθος. Θεωρώ, ότι είναι αδύνατο να το βρει.