άδικο έχουν;

Το πρόβλημα είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά προσπαθούν να τα κρύψουν κάτω από το χαλάκι, μέχρι κάποιος άλλος να τα βρει. Πιστεύουν ότι τα προβλήματα μπορούν να συγκαλύπτονται επ΄αόριστον, ή τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψουν οι ρυθμοί ανάπτυξης της δεκαετίας 1995-2005, όταν πιό εύγευστα θα προκύψουν οι νέες λύσεις. Όσο όμως παιρνά ο καιρός, τόσο και περισσότεροι απρόθυμοι θα μαζεύονται. 
Απρόθυμοι, που δεν θα μπορούν να καταλάβουν γιατί οι βουλευτές μας έχουν τις παροχές που έχουν. Γιατί ο μέσος χρόνος αποφοίτησης από τα πανεπιστήμια είναι 7 έτη (που χρεώνονται στον προϋπολογισμό βεβαίως. Που οι αγρότες μας εισπράτουν τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Και κυρίως, που είμαστε εντελώς απρόθυμοι να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. 

Σύνορα Τουρκίας - Συρίας. Πάμε για νεκρή ζώνη σε Συριακό έδαφος ελεγχόμενη από τους Τούρκους.

Η αυξανόμενη αναταραχή στη Συρία ανατρέπει και δημιουργεί νέες καταστάσεις. Μέχρι στιγμής, 15.000 πρόσφυγες της Συρίας έχουν περάσει στη Τουρκία και αναμένεται αύξηση. Η Τουρκία ακολουθώντας την πάγια τακτική της, αναζητά περεταίρω ανάμιξή της, στη διαχείρηση αυτής της κρίσης, πιθανολογόντας μελλοντικά ωφέλη. Ωφέλη που προκύπτουν μακροπρόθεσμα, όταν την εξωτερική πολιτική δεν τη διαμορφώνουν ο Δρούτσας και η Ντόρα, αλλά η παράδοση των χωρών.

Χάρη σε αυτή την τακτική της, η Άγκυρα απέτρεψε τη δημιουργία Ιρακινού Κουρδιστάν, παρά την έγκριση του υιού Μπούς. Απέφυγε δηλαδή το χειρότερο. Τώρα..

ζητά να της επιτραπεί να δημιουργήσει μία ουδέτερη ζώνη στο εσωτερικό της Συρίας για τη διαχείριση της ροής των προσφύγων. Το πρόβλημα βέβαια είναι σύνθετο, αλλά η τακτική της Τουρκίας είναι ακόμη και όταν δεν έχει καταλήξει σε κάτι, πάντα να δημιουργεί συνθήκες ηγεσίας - να κάνει τους άλλους να ακολουθούν. Ο Ερντογάν προσπαθεί προσπαθήσει να διατηρήσει καλές σχέσεις με τη Δαμασκό, συνεχίζοντας την πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Μέσω της πολιτικής αυτής, έφερε τη Δαμασκό, από προαιώνιο εχθρό - επί απειλή πολέμου- σε έναν από τους καλύτερους φίλους της.

Ωστόσο, καθώς η κρίση της Συρίας απειλεί να εξαπλωθεί στην Τουρκία, η πολιτική αυτή δεν μπορεί να είναι βιώσιμη. Ο Ερντογάν φοβάται ένα τεράστιο κύμα των προσφύγων προς την Τουρκία. Και μην ξεχνάτε το PKK και την είσοδο μελών του με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής κρίσης. Η πρώτη αντίδραση της Άγκυρας για την κλιμάκωση της βίας στη Συρία θα είναι να διατηρήσει την αυξανόμενη δύναμη πειθούς που χτίστηκε με τον αραβικό κόσμο όταν το κόμμα του Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία το 2002. Θα χρησιμοποιήσει την τεχνογνοσία που απέκτησε στο ΙΡΑΚ. Αλλά υπάρχει πάντα μια πιθανότητα, η Συρία να αποδειχθεί χειρότερη από το Ιράκ. Σε περίπτωση που το καθεστώς Άσαντ συνεχίσει τις σφαγές σε μεγάλες πόλεις όπως το Χαλέπι - το έκανε στο παρελθόν ο πατέρας Ασαντ - το τουρκικό αίσθημα συμπάθειας για τους διωκόμενους συμπολίτες μουσουλμάνους θα οδηγήσει τον Ερντογάν σε εμπλοκή.

Είναι η δύναμη της παράδοσης που καθοδηγεί τους λαούς που την έχουν, σε αντίθεση με τον πανικό που δημιουργείται από καταστάσεις, σε λαούς που δεν την έχουν.

Καλές διακοπές.

Το θέμα δεν είναι το Ελληνικό χρέος - που είναι τεράστιο και καλά θα κάνουμε να το μειώσουμε, αλλά το παγκόσμιο. Η ανάπτυξή του είναι μέρος ενός όμορφου παιχνιδιού, που ξεκίνησε το 1973 επί Νίξον και συντηρεί την παγκόσμια οικονομία τα τελευταία 35 χρόνια. Έφθασε, η αγορά χρήματος να αποτελεί το μεγαλύτερο παγκόσμιο προϊόν. Ο καπιταλισμός δημιουργεί ανάγκες και εν συνεχεία προϊόντα. Ένα τέτοιο προϊόν είναι και το χρήμα.

Βέβαια, στις ΗΠΑ εδώ και τέσσερα χρόνια, αρχίζουν να συζητούν για την επόμενη μέρα του καπιταλισμού. Είναι η μητρόπολη. Στην περιφέρεια βέβαια, οι εδώ αναλυτάρες, απλά πιπιλίζουν απόψεις άλλων, ωσάν απόλυτοι ειδικοί που θάθελαν να ήταν. Και εδώ απόντες. Κύριοι ανησυχούντες για την πορεία του καπιταλισμού οι του Tea Party. Και δεν είναι ακροδεξιοί - αν και γραφικά στοιχεία στυλ Sarah Palin πάντα σαν τσιμπούρια θα κολλάνε. Είναι μορφωμένοι, πολιτικοποιημένοι, δημιουργικοί, εντάξει και συντηρητικοί. Καμμία σχέση με το πώς παρουσιάζονται από τους αγράμματους στην χώρα μας. Αυτοί αποτελούν το πόπολο που πιέζει την κορυφή για επαναδιατύπωση των όρων του καπιταλισμού.

Το θέμα δεν είναι το Ελληνικό χρέος. Αυτό ήδη αναδιαρθρώνεται. Το θέμα είναι η παγκόσμια οικονομία. Όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε, όσο νωρίτερα θα μπορέσουμε αν όχι να διαμορφώσουμε, τουλάχιστον να αφομοιώσουμε τα νέα συστήματα. Κρίσιμη ημερομηνία η 2α Αυγούστου. Αν το Αμερικανικό Κογκρέσο δεν αυξήσει τα όρια δανεισμού της κυβέρνησης των ΗΠΑ, τότε φθάνουν στο όριο των δυνατοτήτων δανεισμού της, και κατά πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσει η αθέτηση των υποχρεώσεών της.

ΥΓ. 1Για την νέα πρόεδρο του ΔΝΤ, σας τα είπαμε πρώτοι από τον Μάιο, όταν όλοι έβλεπαν προς ανατολάς (Κεμάλ Ντερβίς)...

ΥΓ 2. Αρχή της ανάλυσης είναι η παρατήρηση - καθαρά αντικειμενικό κριτήριο, έπεται η επεξεργασία - εδώ μπαίνει και ο υποκειμενισμός - και τέλος η έκφραση του αποτελέσματος. Όταν διάφορες δοξασίες, εικασίες και φήμες καταλαμβάνουν το κομμάτι της παρατήρησης, τότε έχουμε αναλύσεις επιπέδου Ελληνικού blogging.