Οι θέσεις της Δημιουργίας Ξανά, για το μεταναστευτικό

Το μεταναστευτικό είναι το πιο σύνθετο πρόβλημα της σημερινής Ελλάδας, που γίνεται δυσκολότερο αν λάβει κανείς υπόψη τις διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορεί να το δει. Είναι μια πληγή που αφέθηκε να γίνει γάγγραινα και πλέον κάθε επέμβαση δεν μπορεί παρά να αφήσει κάποιας μορφής αναπηρία. Κάθε νηφάλια πρόταση με πρακτική αξία είναι εύκολο να κατηγορηθεί ως «ρατσιστική» από δήθεν προοδευτικούς δημοσιογράφους και δήθεν αριστερούς πολιτικούς, και ταυτόχρονα ως ανεπαρκής από τους ανθρώπους που κάθονται στις περιοχές που κατοικούν κυρίως μετανάστες και πλήττονται περισσότερο από το πρόβλημα.

Το μεταναστευτικό είναι κατ’ αρχήν ένα διεθνές πρόβλημα. Είναι φυσικό: όταν κάπου υπάρχει φτώχια και υπερπληθυσμός και κάπου αλλού πλούτος και υπογεννητικότητα, δημιουργείται «διαφορά δυναμικού», όπως στον ηλεκτρισμό, που προκαλεί ροή ανθρώπων από τον έναν πόλο στον άλλο.

Όμως η Ελλάδα δεν «φταίει» για τις ανισότητες του κόσμου, ούτε μπορεί να τις λύσει, όσο κι αν οι Έλληνες είμαστε φιλόξενοι και συμπονετικοί. Το «μεταναστευτικό» δεν είναι το πρόβλημα των προσωπικών μας συναισθημάτων απέναντι στον συμπαθή κατ’ αρχήν, και ταλαιπωρημένο κατά τεκμήριο, μετανάστη που επαιτεί στα φανάρια, αλλά το πρόβλημα της επιβίωσης του ελληνικού λαού, που, καλείται να διαχειριστεί μεγέθη δυσανάλογα με τις φυσικές του δυνατότητες. Όπως δεν μπορείς να διαλύσεις ένα κιλό αλάτι σε ένα ποτήρι νερό, έτσι και μια κοινωνία – η κάθε κοινωνία, όχι μόνο η Ελληνική – δεν μπορεί να αφομοιώσει ξένα στοιχεία, πέρα από κάποιο όριο και να συνεχίσει να είναι λειτουργική. Το όριο αυτό το έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν αντέχει άλλους μετανάστες, αλλά δεν αντέχει ούτε αυτούς που έχει.

Σε όλη την Ευρώπη οι λαοί θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να δεχθούν. Όταν δεν το κάνουν αυτό οι κυβερνήσεις, το κάνει η ακροδεξιά. Αν λοιπόν δεν θέλουμε να αφήσουμε τη «λύση» στους λοστούς και τα μαχαίρια, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το προβλημα με ρεαλισμό τώρα. Ρεαλισμός κατ’ αρχήν σημαίνει αναγνώριση των δεδομένων. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα διότι τα δεδομένα είναι οι διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η Ελλάδα και οφείλει να τηρεί, οι οποίες την υποχρεώνουν:

α) να δέχεται και να χορηγεί πολιτικό άσυλο σε άτομα που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές. Έτσι οι περισσότεροι Αφρικανοί δηλώνουν Σομαλοί (βρίσκεται σε πόλεμο) και οι περισσότεροι Πακιστανοί και Ινδοί δηλώνουν Αφγανοί.

β) να αποδέχεται την επιστροφή λαθρομεταναστών που μπήκαν αρχικά στην Ελλάδα, προωθήθηκαν σε άλλη χώρα της Ε.Ε. και συνελήφθησαν εκεί. Αυτή την απαράδεκτη συνθήκη (Δουβλίνο ΙΙ), την οποία ήδη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφασή του έχει χαρακτηρίσει άδικη για την Ελλάδα, καθώς είναι η κύρια «πύλη» εισόδου λαθρομεταναστών, υπήρξαν Έλληνες κυβερνητικοί «υπεύθυνοι» που την υπέγραψαν. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει προειδοποιήσει την Βρετανία και την Ιρλανδία να σταματήσουν τις επαναπροωθήσεις λαθρομεταναστών και προσφύγων, που ζητούσαν πολιτικό άσυλο στις χώρες, πίσω στην Ελλάδα, μέσω της οποίας έφταναν στην δυτική Ευρώπη.

Η πράξη αυτή, αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καταστρατηγεί την μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Ουσιαστικά η απόφαση του Δικαστηρίου απαγορεύει την μετακίνηση ατόμων που ζητούν πολιτικό άσυλο από μια χώρα της ΕΕ σε μια άλλη, θεωρώντας τη διαδικασία αυτή ως «απάνθρωπη ενέργεια».

Τα υπερπλήρη ελληνικά στρατόπεδα περίθαλψης προσφύγων, στα σύνορα, με την Τουρκία προκάλεσαν, επιτέλους, την προσοχή της διεθνούς κοινότητας . Έτσι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τάχθηκε υπέρ έξι αιτούντων πολιτικού ασύλου προσφύγων, από το Ιράν, την Αλγερία και το Αφγανιστάν, οι οποίοι, με αποφάσεις Βρετανικών και ιρλανδικών δικαστηρίων θα επαναπροωθούνταν στην Ελλάδα. Το σημαντικό όμως για την Ελλάδα είναι το σκεπτικό της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η οποία αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι η χώρα της ΕΕ η οποία υφίσταται κατά 90% τις συνέπειες της λαθρομετανάστευσης στην Ένωση και είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη.

Επιπλέον, καμία χώρα δεν μπορεί να επαναπροωθήσει λαθρομετανάστες στην χώρα της προέλευσής τους αν δεν έχει υπογράψει μαζί της διμερή συμφωνία επαναπροώθησης. Η Ελλάδα έχει υπογράψει πολύ λίγες ανάλογες συμφωνίες με τα κράτη από τα οποία προέρχονται κυρίως οι μετανάστες. Μπορεί ωστόσο να μην επαναπροωθήσει αλλά να απελάσει μετανάστες. Ανάμεσα στην επαναπροώθηση και στην απέλαση υπάρχει η εξής διαφορά: επαναπροώθηση μπορεί να γίνει ακόμα κι αν ο μετανάστης δεν έχει χαρτιά που να αποδεικνύουν ποιος είναι, αρκεί να έχει εξακριβωθεί η χώρα προέλευσής του, ακόμα κι αν ο ίδιος δηλώνει άλλη. ( Η Ελληνική Αστυνομία χρησιμοποιεί μεθόδους – που εφαρμόζονται και διεθνώς – με τις οποίες μπορεί να εξακριβωθεί με ακρίβεια η προέλευση κάθε μετανάστη στο 97% των περιπτώσεων.) Για την απέλαση πρέπει να υπάρχει διαβατήριο, το οποίο πρέπει να έχει χορηγήσει η Πρεσβεία της χώρας προέλευσης. Όμως, κατά κανόνα, οι Πρεσβείες των χωρών από τις οποίες προέρχονται μετανάστες είναι απρόθυμες να χορηγήσουν τέτοια έγγραφα. Στο σκηνικό προσθέστε και τα κυκλώματα των Ελλήνων που οφελούνται από τη λαθρομετανάστευση:

- διακινητές, συχνά με τη συνεργασία των «αρχών»

- δικηγόροι που – με το αζημίωτο και συχνά με προκάλυμμα κάποια διεθνιστική ιδεολογία – αναλαβάνουν την υποστήριξη των λαθρομεταναστών, προσβάλλουν τις αποφάσεις της Ελληνικής διοίκησης και καθυστερούν την επαναπροώθηση ή την απέλαση τους

- ιδιοκτήτες κατοικιών, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίοι έχουν βρει μια αποδοτική πηγή εισοδήματος νοικιάζοντας π.χ. ένα δυάρι σε 30 λαθρομετανάστες.

Υπάρχουν και άλλα «περίεργα» στοιχεία στο θέμα: - Μια που οι περισσότεροι λαθρομενανάστες έρχονται μέσω Τουρκίας, τον Μάιο του 2010 το ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας υπέγραψε συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών (που είχε ανακοινωθεί "εν χορδαίς και οργάνοις" κατά την επίσκεψη του Ερντογάν) βάσει της οποίας η κυβέρνηση μπορεί να υποβάλει αιτήματα επαναπροώθησης για απεριόριστο αριθμό λαθρομεταναστών. Όμως η Τουρκία καταστρατηγεί τη συμφωνία, αρνούμενη ότι π.χ. 10 άτομα που συνελήφθησαν σε μια βάρκα στον Έβρο μπήκαν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας! Η Τουρκία τους δέχεται πίσω μόνο αν η Ελλάδα... αποδείξει ότι ήρθαν μέσω Τουρκίας!

Σύμφωνα με την μόνιμα «πονηρή» λογική των γειτόνων μας, είναι πιθανόν αυτοί οι 10 να ξεκίνησαν από τη Λιβύη, να διέπλευσαν τη Μεσόγειο και όλο το Αιγαίο, να μπήκαν στον Έβρο από τις εκβολές του και να αποβιβάστηκαν εκεί για να συλληφθούν ακριβώς στα ελληνοτουρκικά σύνορα! Πώς όμως να αποδείξεις την διαδρομή ενός ανθρώπου που ταξιδεύει παράνομα, και δεν κόβει εισιτήρια ή που καταστρέφει όλα τα χαρτιά του και έρχεται στην Ελλάδα χωρίς ούτε ένα αποδεικτικό για το ποιος είναι; Ετσι, από τους 55.000 περίπου λαθρομετανάστες που πέρασαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα το 2011, η Τουρκία δέχθηκε πίσω μόνο 700 περίπου άτομα!

Επειδή οι μετανάστες το γνωρίζουν αυτό, η ροή μεταναστών μέσω Τουρκίας αυξάνεται ραγδαία! Οι 55.000 μετανάστες του 2011 (28.231 μέσω Ορεστιάδας και 26.759 μέσω Αλεξανδρούπολης) είναι κατά 70% περίπου περισσότεροι από τους 32.000 του 2010. Κύριες χώρες προέλευσης είναι με συντριπτική διαφορά το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Ακολουθούν Ιράν, Ιράκ, Συρία, χώρες του Μαγκρέμπ και Νιγηρία. Οι παράνομοι μετανάστες που συλλαμβάνονται στον Εβρο δακτυλοσκοπούνται από τις αστυνομικές Αρχές, φωτογραφίζονται, καταγράφονται τα στοιχεία τους και η χώρα από την οποία προέρχονται, και στη συνέχεια τους δίδεται ένα έγγραφο που αναφέρει ότι σε έναν μήνα από την ημέρα της σύλληψής τους θα πρέπει να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα!

Μετά αφήνονται ελεύθεροι γιατί δεν υπάρχουν κέντρα φιλοξενίας για να τους στεγάσουν και γιατί ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος, που και να υπήρχαν χώροι στέγασης, θα ήταν αδύνατο να τους χωρέσουν όλους!

Οπως είναι φυσικό, κανένας από τους μετανάστες που μπήκαν στη διαδικασία να ζήσουν μια ολόκληρη οδύσσεια για να φτάσουν στις πύλες της Ευρώπης δεν θα διανοηθεί να εγκαταλείψει εκουσίως την Ελλάδα.

Δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι πολύ πιθανόν η συμπεριφορά της Τουρκίας να μην έχει μόνο οικονομικά κίνητρα αλλά να σχετίζεται με το σχέδιο που πολλές φορές έχει διατυπωθεί ανοιχτά από ισλαμιστικούς κύκλους για άλωση της Χριστιανικής Ευρώπης από τον μουσουλμανικό κόσμο μέσω των μεταναστών και των αθρόων γεννήσεων που είναι ο κανόνας στις μουσουλμανικές οικογένειες. Σύμφωνα με έγκυρες μελέτες που κανένας δεν έχει αφισβητήσει, σε 50 το πολύ χρόνια οι μουσουλμάνοι θα είναι περισσότεροι από τους Χριστιανούς στην Ευρώπη, αν η Ευρώπη συνεχίσει να εθελοτυφλεί και να τους δέχεται. Πολύ θα θέλαμε στον 21ο αιώνα να μην μιλούσαμε πια για «πόλεμο», έστω και συγκαλυμμένο, των θρησκειών. Όμως αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο παράλληλοι κόσμοι που ζουν σε διαφορετικές εποχές. Ο Χριστιανικός κόσμος πέρασε τον δικό του Μεσαίωνα. Βιαιοπράγησε, προκάλεσε ποταμούς αιμάτων, έδειξε την πιο αντιχριστιανική συμπεριφορά και στους δικούς του πιστούς και στους πιστούς άλλων θρησκειών, αλλά, επί τέλους, κατάφερε να υιοθετήσει ένα πλαίσιο ανεκτικότητας. Ναι, υπάρχουν και Χριστιανοί φανατικοί. Όμως δεν απειλούν πια κανέναν και δεν εκπονούν σχέδια νέων σταυροφοριών. Ο Μουσουλμανικός κόσμος ακόμα δεν έχει μπει στη δική του Αναγέννηση. Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα συνύπαρξης των θρησκειών, αν όλες είχαν παρόμοιο πολιτισμικό κώδικα. Δεν έχουν. Γι’ αυτό, μέχρι να αποκτήσουν, μέχρι να υπάρξουν οι μουσουλμάνοι Σπινόζα, Μοντεσκιέ, Βολταίρος, Ντιντερό, Ρουσσώ, η Ευρώπη οφείλει να θωρακίσει τον εαυτό της και να σταματήσει να βλέπει «χαλαρά» την εισβολή τόσων ανομοιογενών στοιχείων μέσα στους κόλπους της.

- Η Ελλάδα δείχνει μια εξοργιστική αδιαφορία στο να απορροφήσει τα κονδύλια που διαθέτει η η ΕΕ για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού. Ενώ έχει στη διάθεσή της πόρους 170 εκατ. ευρώ, από το 2009 έως τον Αύγουστο του 2011 απορρόφησε μόλις 95.000 ευρώ! Απίστευτη ανικανότητα; Ύποπτη συμπεριφορά; Διαλέγετε και παίρνετε.

Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις έχουν υιοθετήσει την πιο ηλίθια πολιτική που μπορεί να φανταστεί κανείς: απάνθρωπες συνθήκες κράτησης σε ειδικά κέντρα, βίαιη και ιταμή συμπεριφορά προς τους μετανάστες για να... τηλεφωνήσουν στους δικούς τους και να τους αποτρέψουν από το να έρθουν, και αυστηρότατο έλεγχο, όχι στις πύλες εισόδου (Έβρος, νησιά Ανατολικού Αιγαίου) αλλά εξόδου! - με το ίδιο σκεπτικό: να πουν οι μετανάστες στους δικούς τους «δεν μας αφήνουν να φύγουμε από την Ελλάδα, άρα μην έρθετε!» Το αποτέλεσμα είναι να συσσωρεύονται μετανάστες στις πύλες εξόδου (λιμάνια Πάτρας, Ηγουμενίτσας κ.λπ.) περιμένοντας την «χρυσή ευκαιρία» για να φύγουν, κάνοντας εφιαλτική τη ζωή των Ελλήνων που μένουν εκεί.

Όμως, με τις απελάσεις αλλά και τις χορηγήσεις ασύλου να είναι απειροελάχιστες, η κράτηση στα ειδικά κέντρα -διαρκεί έως και 6 μήνες- δεν έχει κανένα νόημα, καθώς στη συνέχεια οι μετανάστες αφήνονται ελεύθεροι και μεταβαίνουν κατά συντριπτική πλειοψηφία στην Αθήνα.

Άρα ένα πρώτο μέσο αντιμετώπισης του προβλήματος, το οποίο θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται ούτε καν συζήτηση, είναι η φύλαξη των συνόρων. Η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να είναι «ξέφραγο αμπέλι». Το αντίθετο του ξέφραγου είναι το φραγμένο. Και φραγμένο σημαίνει φράχτης – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είμστε επομένως, κατ’ αρχήν, υπέρ οποιουδήποτε μέσου εμποδίζει την είσοδο, όπως:

- Φράχτης εξοπλισμένος με συστήματα απώθησης, ηλεκτρονικές κάμερες παρακολούθησης και συστήματα θερμικής απεικόνισης (για να εντοπίζονται οι κρυμμένοι) σε όλο το μήκος του.

- Περιπολίες με συνεργασία Στρατού – Αστυνομίας – FRONTEX – συνοριοφυλάκων (που θα υπηρετούν στα σύνορα κι όχι στο Κολωνάκι)

- Δορυφορική κατόπτευση των θαλασσίων συνόρων

- Περιπολίες σκαφών του Λιμενικού και του Πολεμικού ναυτικού με ελαφρά σκάφη

- Ενεργοποίηση των τμημάτων εθνοφυλακής των νησιών σε εθελοντική βάση.

Τι γίνεται όμως με όσους έχουν ήδη μπει;

Προτείνουμε τα εξής μέτρα:

1. Να απελαθούν αμέσως όσοι δεν καλύπτονται από τις διεθνείς συνθήκες (δεν προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές και δεν έχουν ζητήσει πολτικό άσυλο).

2. Να αναλάβει η Ελλάδα σε συνεργασία με άλλες χώρες που πλήττονται, έστω και λιγότερο, από τη λαθρομετανάστευση (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία) διεθνή πρωτοβουλία για να αλλάξουν η σχετικές διεθνείς συνθήκες και να καταργηθεί το απαράδεκτο Δουβλίνο ΙΙ. Αν η διεθνής η η Ευρωπαϊκή κοινότητα θέλει να δείξει το ανθρωπιστικό της πρόσωπο σε όσους φεύγουν για να αποφύγουν έναν πόλεμο στη χώρα τους, αυτό είναι απολύτως άδικο να γίνεται σε βάρος συγκεκριμένων μόνο χωρών. Όλα τα κράτη, επομένως, που έχουν υπογράψει αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να «χρεώνονται» πσοσοστό μεταναστών αναλογικό με τον πληθυσμό και την οικονομική τους ευρωστία. Αν οι πλούσιες χώρες του βορρά που δεν αποτελούν πύλες εισόδου ήξεραν ότι από τους μετανάστες που μπαίνουν στην Ελλάδα θα έπρεπε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να δεχθούν στο έδαφός τους έναν αριθμό λόγω της ποσόστωσης που προαναφέραμε, θα είχαν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά απέναντι στην Τουρκία, για παράδειγμα, που αρνείται την εφαρμογή των συνθηκών που έχει υπογράψει ή απέναντι στην θωράκιση των ελληνικών συνόρων που είναι, άλλωστε, και Ευρωπαϊκά σύνορα.

3. Να καταργηθούν όλες οι απαράδεκτες ρυθμίσεις – όπως στο σύστημα υγείας και στην συνταξιοδότηση αλλοδαπών - που δίνουν στους μετανάστες περισσότερα προνόμια από ότι στους Έλληνες!

4. Να χρησιμοποιηθούν όσοι μετανάστες δεν μπορούν να απελαθούν για φτηνό εργατικό δυναμικό σε ειδικές οικονομικές ζώνες που ταυτόχρονα θα είναι και περιοχές διαμονής τους. Διαφωνούμε με τις «φιλελεύθερες» απόψεις πως κάθε εργαζόμενος, είτε είναι μετανάστης είτε «ντόπιος», έχει τα ίδια εργασιακά δικαιώματα, διότι είναι ανεφάρμοστες στην πράξη. Όταν κάποιος φεύγει από μια χώρα όπου το επίπεδο αμοιβών είναι 1 δολλάριο τη μέρα είναι πρόθυμος να εργαστεί με αμοιβή που μπορεί να είναι κατώτερη από τον κατώτατο μισθό της χώρας προορισμού, αλλά πάντως είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα έπαιρνε στη χώρα του. Να μην ξεχνάμε ότι κάθε εργαζόμενος μετανάστης στερεί μια θέση εργασίας από έναν Έλληνα άνεργο. Μπορεί να υπάρχουν δουλειές που δεν τις «καταδέχονται» οι Έλληνες, αυτό όμως ίσχυε περισσότερο στα χρόνια της της πλαστής ευημερίας με δανεικά. Όπως προκύπτει από την έρευνα του 1998 του καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Α. Σαρρή, για κάθε 5 μετανάστες, χάνουν την δουλειά τους 2 Έλληνες. Σήμερα, 14 χρόνια μετά, με τις στρατιές ανέργων, πολλοί Έλληνες θα δεχόντουσαν να εργαστούν σε οποιονδήποτε τομέα αρκεί να εξασφάλιζαν στοιχειωδώς τα προς το ζην. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας και το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχιας στην Ευρώπη.

Στις ειδικές οικονομικές ζώνες, οι μετανάστες θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κινητήριο μοχλό για βιομηχανική ή αγροτική ανάπτυξη, χωρίς να απειλούν την εργασία των Ελλήνων. Όπως τονίσαμε πριν δεν υπάρχει απόλυτη λύση στο μεταναστευτικό – υπάρχουν βελτιώσεις.

Τι είναι καλύτερο:

Α. Να μην έχει ένας μετανάστης κανένα εισόδημα, άρα να είναι εν δυνάμει εγκληματίας ή να έχει ένα, μικρό έστω, εισόδημα που θα του έδινε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει την επιβίωσή του;

Β. Να είναι γκέτο το κέντρο της Αθήνας και το λιμάνι της Πάτρας ή να δημιουργηθούν συνοικισμοί μεταναστών (θελετε να τους ονομάσετε γκέτο; ονομάστε τους!) δίπλα σε βιομηχανικές ζώνες ή σε ζώνες αγροτικής παραγωγής;

Γ. Να μένει ένας μετανάστης στο δρόμο και να κινδυνεύει και η υγεία του ίδιου και η δημόσια υγεία ή να ζει σε προκατασκευασμένα σπίτια χαμηλού κόστους π.χ. κοντέινερς, που μπορεί να του εξασφαλίσει ακόμα και η βιομηχανία στην οποία θα εργάζεται;

Δ. Να φεύγουν ελληνικές επιχειρήσεις και να εγκαθίστανται σε γειτονικές χώρες με χαμηλούς μισθούς, ή να μένουν εδώ και να βρίσκουν φτηνό εργατικό δυναμικό μεταξύ των μεταναστών; Αναγνωρίζουμε ότι αυτές οι προτάσεις δεν είναι ιδανικές για κανέναν. Όμως κάθε πρόταση για το επίπεδο αμοιβών, άρα και διαβίωσης των μεταναστών θα πρέπει να συνδυάζει τα – αντιδιαμετρικά – ζητούμενα: οι μετανάστες που ζουν εδώ να έχουν ένα αξιοπρεπές (στέγη, τροφή, υγεία) επίπεδο ζωής, αλλά ταυτόχρονα αυτό το επίπεδο να μην αποτελεί δέλεαρ μετακίνησης για τους γνωστούς τους, στην πατρίδα τους. Επιπλέον θα πρέπει να ωφελείται και η εθνική οικονομία και να μην αιμορραγεί από την αποστολή εμβασμάτων στο εξωτερικό. Αν ένας μετανάστης στέλνει στην οικογένειά του, στο Πακιστάν π.χ. 1000 ευρώ τον χρόνο, θα πρέπει να έχει συμβάλλει με την εργασία του σε δημιουργία τουλάχιστον ισόποσης προστιθέμενης αξίας στο εσωτερικό της χώρας, αλλιώς η εθνική οικονομία χάνει.

ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ

Ένα παιδί που μεγάλωσε στην Ελλάδα, μιλάει ελληνικά και αισθάνεται την Ελλάδα ως πατρίδα του θα πρέπει να μπορεί να πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Ωστόσο αυτό ΔΕΝ θα γίνεται αυτόματα. Σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούμε με την άποψη που λέει ότι όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα θα θεωρούνται Έλληνες διότι αυτό θα έκανε τη χώρα μας ιδανικό τόπο τοκετού, άρα θα αύξανε τη λαθρομετανάστευση. Μόνο τα παιδιά όσων διαμένουν νόμιμα πάνω από 15 χρόνια (συμπληρωμένα, την ημερομηνία της γέννησης των παιδιών τους) στην Ελλάδα, θα μπορούν να πάρουν Ελληνική υποκοότητα, αφού συμπληρώσουν το 15 έτος της ηλικίας τους (δηλαδή οι γονείς τους θα έχουν 30 χρόνια στη χώρα) και μόνο ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ στις οποίες θα πιστοποιείται η επάρκεια τους σε μια σειρά θεμάτων: όπως γνώση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού.