Μέση Ανατολή, νεότερα.

Από την περασμένη Τρίτη, σας ενημέρωνα για την επικείμενη ομιλία Ομπάμα και την νέα(;) προσέγγιση των ΗΠΑ στο μεσανατολικό Τώρα, μετά την ομιλία του, θα σας δώσω και την ανάλυση.
Από την περασμένη Τρίτη, σας ενημέρωνα για την επικείμενη ομιλία Ομπάμα και την νέα(;) προσέγγιση των ΗΠΑ στο μεσανατολικό Τώρα, μετά την ομιλία του, θα σας δώσω και την ανάλυση.

Ο Ομπάμα ακολουθεί την πεπατημένη, βάζοντας όμως στη συζήτηση και τα σύνορα του 1967. Παρατηρώ μία διαφοροποίηση από την έως τώρα εκφρασμένη ρητορική των ΗΠΑ. Έως τώρα αναφέρονταν στις αποφάσεις του ΟΗΕ. Ποια η διαφορά; Οι Άραβες δεν δέχονταν την ίδρυση του Ισραήλ, απόφαση του ΟΗΕ, οπότε καταρρίπτονταν και η ακολουθία για τα σύνορα. Σταθερά όπως και οι προηγούμενοι πρόεδροι, ο Ομπάμα πετάει το μπαλάκι στην Χαμάς. Αλλά αν η Χαμάς αποδεχθεί την ύπαρξη του Ισραήλ αυτοκαταργείται.
Δεν εκπλήσσομαι ότι η ομιλία του συνδέθηκε με την ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη, αν και επρόκειτο να αναφερθεί στην "Αραβική άνοιξη". Αναγνώρισε δημοσίως ότι το πρωτογεννές εμπόδιο για την ειρηνευτική διαδικασία δεν είναι οι οικισμοί του Ισραήλ, ή ακόμα και το καθεστώς της Ιερουσαλήμ ή το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, αλλά η Χαμάς.

Στα Ελληνικά ΜΜΕ, η αναφορά στα σύνορα του '67, ερμηνεύτηκε σαν νέα αμερικανική πολιτική. Κανείς δεν είδε την υποπαράγραφο "με αμοιβαία συμφωνία swaps, έτσι ώστε να είναι ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα για τους δύο κρατών». Και μέχρι οι Άραβες να αποφασίσουν τι θέλουν....
Μάγγας ο πλανητάρχης. Και δεν είπε τίποτε και θα πουλήσει την πραμάτια του.