Nikos' Letter

Το πρόβλημα είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά προσπαθούν να τα κρύψουν κάτω από το χαλάκι, μέχρι κάποιος άλλος να τα βρει. Πιστεύουν ότι τα προβλήματα μπορούν να συγκαλύπτονται επ΄αόριστον, ή τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψουν οι ρυθμοί ανάπτυξης της δεκαετίας 1995-2005, όταν πιό εύγευστα θα προκύψουν οι νέες λύσεις. Όσο όμως παιρνά ο καιρός, τόσο και περισσότεροι απρόθυμοι θα μαζεύονται.  Απρόθυμοι, που δεν θα μπορούν να καταλάβουν γιατί οι βουλευτές μας έχουν τις παροχές που έχουν. Γιατί ο μέσος χρόνος αποφοίτησης από τα πανεπιστήμια είναι 7 έτη (που χρεώνονται στον προϋπολογισμό βεβαίως. Που οι αγρότες μας εισπράτουν τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Και κυρίως, που είμαστε  εντελώς απρόθυμοι να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. 

Η αυξανόμενη αναταραχή στη Συρία ανατρέπει και δημιουργεί νέες καταστάσεις. Μέχρι στιγμής, 15.000 πρόσφυγες της Συρίας έχουν περάσει στη Τουρκία και αναμένεται αύξηση. Η Τουρκία ακολουθώντας την πάγια τακτική της, αναζητά περεταίρω ανάμιξή της, στη διαχείρηση αυτής της κρίσης, πιθανολογόντας μελλοντικά ωφέλη. Ωφέλη που προκύπτουν μακροπρόθεσμα, όταν την εξωτερική πολιτική δεν τη διαμορφώνουν ο Δρούτσας και η Ντόρα, αλλά η παράδοση των χωρών . Χάρη σε αυτή την τακτική της, η Άγκυρα απέτρεψε τη δημιουργία Ιρακινού Κουρδιστάν, παρά την έγκριση του υιού Μπούς. Απέφυγε δηλαδή το χειρότερο. Τώρα.. ζητά να της επιτραπεί να δημιουργήσει μία ουδέτερη ζώνη στο εσωτερικό της Συρίας για τη διαχείριση της ροής των προσφύγων. Το πρόβλημα βέβαια είναι σύνθετο, αλλά η τακτική της Τουρκίας είναι ακόμη και όταν δεν έχει καταλήξει σε κάτι, πάντα να δημιουργεί συνθήκες ηγεσίας - να κάνει τους άλλους να ακολουθούν. Ο Ερντογάν προσπαθεί προσπαθήσει να διατηρήσει καλές σχέσεις με τη Δαμασκό, συνεχίζοντας την...

Το θέμα δεν είναι το Ελληνικό χρέος - που είναι τεράστιο και καλά θα κάνουμε να το μειώσουμε, αλλά το παγκόσμιο. Η ανάπτυξή του είναι μέρος ενός όμορφου παιχνιδιού, που ξεκίνησε το 1973 επί Νίξον και συντηρεί την παγκόσμια οικονομία τα τελευταία 35 χρόνια. Έφθασε, η αγορά χρήματος να αποτελεί το μεγαλύτερο παγκόσμιο προϊόν. Ο καπιταλισμός δημιουργεί ανάγκες και εν συνεχεία προϊόντα. Ένα τέτοιο προϊόν είναι και το χρήμα. Βέβαια, στις ΗΠΑ εδώ και τέσσερα χρόνια, αρχίζουν να συζητούν για την επόμενη μέρα του καπιταλισμού. Είναι η μητρόπολη. Στην περιφέρεια βέβαια, οι εδώ αναλυτάρες, απλά πιπιλίζουν απόψεις άλλων, ωσάν απόλυτοι ειδικοί που θάθελαν να ήταν. Και εδώ απόντες. Κύριοι ανησυχούντες για την πορεία του καπιταλισμού οι του Tea Party. Και δεν είναι ακροδεξιοί - αν και γραφικά στοιχεία στυλ Sarah Palin πάντα σαν τσιμπούρια θα κολλάνε. Είναι μορφωμένοι, πολιτικοποιημένοι, δημιουργικοί, εντάξει και συντηρητικοί. Καμμία σχέση με το πώς παρουσιάζονται από τους αγράμματους στην χώρα μας....