Η Ιστορία.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που συνταγογραφεί το φάρμακο (τη μάρκα) και όχι τη δραστική ουσία (το θεραπευτικό συστατικό). Έτσι, μπορεί ο γιατρός να προτείνει τη μάρκα φαρμάκου που επιθυμεί, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια..
Πρωτότυπο και γενόσημο.
Όταν ένα φάρμακο πρωτοπαρουσιάζεται, έχει για κάποια χρόνια την πατέντα. Με τη λήξη αυτής της πατέντας, άλλες φαρμακοβιομηχανίες μπορούν να το αντιγράψουν. Έτσι προκύπτουν τα "γενόσημα". Υπάρχουν φαρμακευτικές εταιρείες που έχουν θυγατρικές που κάνουν γενόσημα. Τα γενόσημα πρέπει να έχουν ισοδύναμα έκδοχα, ενώ τα αδρανή συστατικά μπορούν να διαφέρουν.
Αν λοιπόν ο γιατρός κρίνει ότι ο ασθενής χρειάζεται πχ.Klaricid στις κανονικές χώρες (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία κ.α.) συνταγογραφεί την ουσία κλαριθρομυκινη και όχι την μάρκα. Έτσι κόβεται και η ιδέα και μόνο να υπάρξει συναλλαγή..
Το παιχνίδι είμαι μεγάλο. Σε μία Αφρικανική χώρα, ο γιατρός μπορεί να αμείβεται χαμηλά και το υπουργείο να ανέχεται την συνταγογράφηση φαρμάκου για να βοηθήσει την κατάσταση..
Στην Ελλάδα, που δεν είναι Αφρική - και φυσικά ούτε κανονική χώρα (βλέπε επάνω), το παιχνίδι δεν έχει να κάνει με τα γενόσημα ή μή, αλλά ποιός θα έχει την κατευθυνόμενη διανομή, το φαρμακείο ή ο γιατρός. Εκεί είναι το παιχνίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου