Αιγυπτιακά: Η Μουσουλμανική Αδελφότητα και το πολιτικό μονοπώλιο.

Το περασμένο Σάββατο, η αιγυπτιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα (Muslim Brotherhood) ανακοίνωσε τον υποψήφιό της για πρόεδρο της χώρας τον Khairat αλ-Shater, επιβεβαιώνοντας μια κρίσιμη στροφή στην πολιτική στρατηγική της.  Παρά το γεγονός ότι αρχικά προσπάθησε αρχικά να συνδιαχειριστεί την μετά-Μουμπάρακ εποχή σε συνεργασία με το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων, με δέσμευσή της να μήν προτείνει προεδρικό υποψήφιο, άλλαξε την απόφασή της, διαπιστώνοντας ότι είναι κοντά στο να τον εκλέξει.

===============================================

Μπές εδώ και εκτύπωσε εκπτωτικά κουπόνια.

===============================================

Μετά την αποπομπή Μουμπάρακ,  προσπάθησαν να καθησυχάσουν τους φόβους των κοσμικών ισλαμιστών. Έτσι, πρότειναν να μην προτείνουν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές. Τον Ιούνιο του 2011, υπογράμμισε τη δέσμευσή της για συνεργασία με την προσχώρησή του κοσμικού Wafd και τη δημιουργία της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας για την Αίγυπτο, μια εκλογικής συμμαχίας, που περιλάμβανε σαράντα τρία μέρη.

Αυτή η προσέγγιση ήταν η πρόσοψη, όμως.  Στο βάθος, από το 40% των υποψηφίων που δεσμεύτηκε να έχει, τελικά έφθασε στο 77%  των εδρών στις βουλευτικές εκλογές.  Επιπλέον  εξασφάλισε την κυριαρχία της με το διορισμό των προέδρων σε δεκατέσσερεις από τις δεκαεννέα κοινοβουλευτικές  επιτροπές.

Απέκοψε σταδιακά τους κοσμικούς από τη Δημοκρατική Συμμαχία και μονοπωλεί πιά την Συντακτική Συνέλευση, που θα δημιουργήσει το επόμενο σύνταγμα της χώρας.  65 από τα 100 μέλη του σώματος συνδέονται με ισλαμικά κόμματα, μόνο 16 θέσεις είχαν κρατηθεί για κοσμικούς, 5 για τους Χριστιανούς, και 6 για τις γυναίκες.

Οι ενέργειες της Αδελφότητας δημιουργούν πολιτική κρίση. Ήδη, είκοσι πέντε μέλη της συνέλευσης ‘εχουν παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Φυσικά οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι επέδειξαν ελάχιστη προθυμία να κάνουν το σώμα πιο ανοικτό και να συμπεριλάβουν μη-ισλαμιστές.

Η συνεργασία της μουσουλμανικής αδελφότητας με τον στρατό αποδείχθηκε πιο ανθεκτική.  Εξάλου ο στρατός ενδιαφέρεται για το δικό του κομμάτι εξουσίας. Συνεργάστηκαν λοιπόν άψογα και όταν ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας διαμαρτυρήθηκαν κατά της καταστολής του κράτους από τον στρατό, η Αδελφότητα στάθηκε στην άκρη για να μην ενοχλήσει την χούντα. Έπειτα δε από τη νίκη των μουσουλμάνων στις βουλευτικές εκλογές, η Μουσουλμανική Αδελφότητα χρησιμοποιεί τη νομοθετική υπεροχή της για να αποθαρρύνει την καταδίκη του Συμβουλίου.

Σήμερα τα πράγματα είναι συγκεχυμένα. Αφού «καθάρισαν» το τοπίο, έφθασε η ώρα της τελικής αναμέτρησης. Στρατιωτικό συμβούλιο εναντίων Αδελφών Μουσουλμάνων. Οι μεν αδελφοί μουσουλμάνοι κατηγορούν το στρατιωτικό συμβούλιο ότι «εγκαταλείψε την επανάσταση», ενώ δε Συμβούλιο διέρευσε ότι ανέχεται τους αδελφούς μουσουλμάνους, αν και θα μπορούσε να πατάξει την Αδελφότητα όπως ο στρατός έκανε επί Νάσερ το 1954.

Η ανάδειξη της υποψηφιότητας Shater για την προεδρία είναι μια περαιτέρω κλιμάκωση αυτής της σύγκρουσης, δεδομένου ότι αμφισβητεί ανοιχτά την εκτελεστική εξουσία του στρατού.   

Πιθανές Συνέπειες:

Τώρα που η Αδελφότητα έχει εκθέσει τους πραγματικούς της στόχους, υπάρχουν τρία πιθανά σενάρια:

Πρώτον, αν ο Shater κερδίσει τις προεδρικές εκλογές που προγραμματίζεται για τα τέλη Μαΐου, η Αδελφότητα θα ήταν πιθανόν να πιέσει σκληρότερα το στρατό να εγκαταλείψει πολλά από τα προνόμιά του (π.χ.τον έλεγχο των μεγάλων βιομηχανιών), η οποία θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις για μια βίαιη αναμέτρηση.  Εν τω μεταξύ, η ομάδα αναμφίβολα θα χρησιμοποιεί τη δεσπόζουσα θέση της να καθιερώσει ένα καταπιεστικό θεοκρατικό σύστημα.

Δεύτερο, αν ο Shater χάσει από υποψήφιο που προκρίνει ο στρατός, η Αδελφότητα θα ήταν πιθανόν να υποστηρίζουν ότι η ψηφοφορία ήταν απάτη (ήδη κατηγορεί το στρατό ότι ετοιμάζει νοθεία.  Σε αυτό το σενάριο, οι Α.Μ. θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την κοινοβουλευτική κυριαρχία τους να υπονομεύσουν τη νομιμότητα τόσο της προεδρίας και του στρατού, προκαλώντας εκτεταμένη πολιτική κρίση.

Τρίτο, αν ο Shater χάσει από τον σαλαφιστή προεδρικό υποψήφιο Hazem Abbou Ismael.  Στην περίπτωση αυτή, η Αίγυπτος θα γίνει μια πραγματικά θεοκρατική χώρα, αποξενώνοντας τους μη-ισλαμιστές.

Σε κάθε περίπτωση, βοήθειά μας.