Nikos' Letter

Η χώρα δε σώζεται. Και δε σώζεται, κυρίως γιατί δε θέλει να σωθεί. Έχει αναδείχθει μέσα από το nikosletter , η σχέση του πειράματος των μαϊμούδων, με το αμετακίνητο των Ελληνικών δημόσιων οργανισμών. Ο Χάρλοου με το πείραμα αυτό έδειξε ότι η χρόνια ακινησία, δημιουργεί περιβάλλοντα αντιπαραγωγικά και παθητικά. Η Ε.Ρ.Τ. σαν τέτοιος οργανισμός, θα έπρεπε να καταργηθεί καί κατά Χάρλοου καί ακολουθώντας τη λογική. Όχι ότι πιστεύω ότι οι υπάρχωντες κυβερνώντες είναι σε θέση να δημιουργήσουν κάτι αξιόλογο, αλλά γιατί η επόμενη αποτυχία δεν θα επιβαρυνθεί και με την Χαρλοουική κατάρα. Πτωχεύσαμε. Όταν το έγραφα πριν 3 χρόνια, πολύ μου κωλούσαν ότι μποϋκοτάρω την κυβέρνηση Γιωργάκη. Τελικά, πτωχεύσαμε, και ατυχώς όσο οι του Γιωργάκη προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο (γιατί άραγε;;), η κοινωνία δεν αποφάσιζε για τα επόμενα βήματά της, μέσω των θέλω της. Όχι μόνο χάθηκε σημαντικός χρόνος, αλλά χάθηκε και η όποια ενέργεια του κόσμου. Υπάρχει ελπίδα;; Από το εσωτερικό αμφιβάλω. Ούτε ιδέες υπάρχ...

Η μεγάλη επιτυχία του Nick the Greek και ταυτόχρονα η συνεισφορά του στο άθλημα της χαρτοπαιξίας, ήταν ότι έδειξε νέους δρόμους επιτυχίας. Ο Νικ, δεν προσπαθούσε να κερδίσει από το δικό του σωστό παίξιμο, αλλά και από τα λάθη του αντιπάλου. Είπε χαρακτηριστικά "θέλω όταν έχω καλό χαρτί να κερδίζω κατά 80% και όταν έχω κακό να μην χάνω κατά 60%". Όπερ, στην γλώσσα της στατιστικής, ο συμπατριώτης μας κέρδιζε κατά 8/4 τακτικότερα από τον αντίπαλο. Είναι η "αρχή της πλήρους εκμετάλλευσης θέσης", που θα ασχοληθώ στο μέλλον. Θιασώτης αυτής της αρχής είναι ο Ερντογάν. Κάθε του κίνηση αποσκοπεί να δημιουργεί πολιτική, όπερ να προσπαθεί και να την περνά και να εκθέτει τους αντιπάλους του. Αναδεικνύεται σαν ο καλύτερος διάδοχος του Κεμάλ (όπου τον αν είχαμε εμείς, αντί του Λευτέρη, μάλλον οι πέντε θάλασσες θα ήταν Ελληνικές λίμνες..) Οξύμωρο, ένας "αντικοσμικός" να είναι ο διάδοχος του Ατατούρκ, αλλά πραγματικό. Παρακολουθώντας την πολιτική του, βλέπουμε ότι ...

Παρατηρώντας τα πολιτικά πράγματα, αναρωτιέμαι αν οι κατέχοντες την εξουσία αντιλαμβάνονται τα προφανή. Ότι για να αποδώσει μία προσπάθεια, αυτή θα πρέπει να είναι μέρος ενός γενικότερου σχε δίου. Απαιτείται ξεκάθαρη στρατηγική, έπεται η αποτελεσματικότητα και η έμ πνευση του υποκειμένου. Αν ψάχνει κανείς τα ανωτέρω, είτε στην περίοδο Γιωργάκη είτε στου Αντώνη, θα χάσει το χρόνο του. Πριν δύο χρόνια έγραφα για τη διαφαινόμενη αποτυχία. "Μεταφέρεις τις επιτυχίες και συγκρίνεις το παρών με προβολή στο μέλλον. Ετοιμάζεις ένα «Scorecard» για την παρακολούθηση υλοποίησης του προγράμματός σου. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα ελέγχου της υλοποίησης, δρώντας υποβοηθητικά σε πιθανή ανάγκη προσαρμογών. Τότε είσαι έτοιμος για να ξεκινήσεις. Τότε βγαίνεις στο πόπολο και του λες «πάμε»!" ( Έγραφα περί στρατηγικής το 2011. ) Επανέρχομαι χρησιμοποιώντας όχι πλέον την θεωρία ηγεσίας, αλλά την Πολιτική οικονομία, τους λόγους της σίγουρης πλέον αποτυχίας. Και όταν διαφορετικές επιστήμε...